بازیگر سریال «یوسف پیامبر» این روزها کجاست؟
تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۱۴۹۷۰
اسماعیل سلطانیان در گفتوگویی ضمن تبریک سال جدید به هموطنان و مردم کشورش، از حال این روزهایش گفت.
بازیگر سریال های «یوسف پیامبر(ع)»، «مرد هزار چهره»، «وضعیت سفید»، «پایتخت۲»، «معراجی ها»، «ستایش» و «رستگاران» که حدود یک سال است تحت عمل جراحی قرار گرفته و به سختی سخن می گوید با مهربانی از ما استقبال کرده و حال این روزهایش را اینگونه توصیف میکند: خدا را شکر بد نیستم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سلطانیان در واکنش به این جمله که آیا دوست دارید دوباره مقابل دوربین دیده شوید؟ چنین می گوید: اگر بهتر شوم چراکه نه؛ به امید خدا هر چه که او بخواهد همان می شود. من شغلم را خیلی دوست دارم. از ۱۲ سالگی در کار بازیگری بودم عاشق کارم هستم اما الان متاسفانه ناتوانم و فعلاً در منزل استراحت می کنم تا ببینم چه می شود.
وقتی از او درباره آرزوهایش در سال جدید برای خودش و مردم کشورش می پرسیم و اینکه سالی که گذشت برایش چگونه بود؟ خاطرنشان می کند: آرزویم فقط این است که مثل انسان زندگی کنیم، هوای یکدیگر را داشته باشیم و با هم مهربان باشیم مثل انسان های واقعی. از خدا می خواهم کمکم کند روی پاهایم بایستم و خوب باشم که نگاه مهربان فرزندانم کمتر مضطرب شود.
سلطانیان با وجود اینکه حال مساعدی ندارد با انرژی و امیدی عجیب به سخنانش ادامه می دهد: به هر حال سال ۱۴۰۱ هم با همه خوبی ها و بدی هایش گذشت. دنیا همه چیزش بد نیست خوبی هم دارد. بالا و پایین دارد. انسان مثل چهارفصل می ماند؛ بهار دارد تابستان، پاییز و زمستان. فقط باید امیدوار بود.
این بازیگر قدیمی سپس خطاب به مردم کشورش اظهار می کند: سال نو را به همه هموطنان عزیزم و مردم کشورم تبریک می گویم. آرزوی سلامتی، سربلندی و عاقبت بخیری برای همه دارم. ممنون از اینکه جویای احوالم هستید و تماس می گیرید و به فکر من هستید.
به بزرگان احترام بگذاریماسماعیل سلطانیان در صحبت های پایانی اش در پاسخ به اینکه آیا مدیران سینما و تلویزیون جویای احوالش هستند و صحبتی دارد؟ می گوید: کم و بیش جویای احوالم هستند و برخی دوستان تماس می گیرند. به هرحال همه می دانند که من مدت هاست جراحی کرده ام و توان کار کردن ندارم. می دانند که حال خوشی ندارم اما بازهم خداراشکر. حرف خاصی ندارم. مثل همیشه احترام به پیشکسوتان را تاکید می کنم. به بزرگان احترام بگذاریم. ممنون از شما بابت تماستان. یا علی.
۵۷۲۴۵
کد خبر 1748214منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: بازیگران سینما و تلویزیون ایران تلویزیون هنرمندان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۱۴۹۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حرفهای جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد
اعتماد نوشت: بهنام تشکر بهتازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش میشود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.
گفتوگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.
دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟
من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سریهای جدیدتری از مافیا تولید شد، نقشهای بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.
گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟
گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخشتر است.
نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟
محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار میگیرد، مخاطب همراهش است. فکر میکنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش میبرد و مراعات بازیکنها را میکرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.
از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟
من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوتهای مشخصی دارند. محدودیتهای صدا و سیما، فیلمنامههایی که تثبیت میکند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرمها راحتتر است و به این واسطه، کارگردانها، نویسندهها به تبع آن بازیگران دستشان در کار بازتر است. اینها مواردی است که همه میدانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.
به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاریاش را به نقشآفرینی در سریالهای تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلیها، نگران حال این روزهای تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور میتواند به وضعیت سابقش برگردد؟
تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عدهای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیزهایی گذاشتهاند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب میدانند که بخش زیادی از مخاطبشان را از دست دادهاند و به نظر میرسد که با این شیوهای که پیش میروند، خیلی هم برایشان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاریشان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریالهای پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریالهای خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر میکنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.
به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهرههای دهههای قبل چقدر در تلویزیون احساس میشود؟
به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریالها یا برنامهها کار میکردند، جای خالی برنامههایشان احساس میشود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیمگیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیاتشان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید میکنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژهای نمیخواهد. به هر حال آن برنامهها و سریالهای خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شدهاند.
ترجیحتان کار در فضای کمدی است یا جدی؟
در حال حاضر به فضای کمدی نمیتوانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه میدانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.